Сиймхий шөнө

Содон зурагтай содон нэртэй жижигхэн ногоон ном гэрт минь байдаг байлаа. Мэдээ орон ухаан гүйхийн цагт  унших дуртай шүлгийн ном минь болсон сон. Мэдрэмж гэдэг зүйлийг би л лав анх доорх шүлгээс нь мэдрэн хүртэж байсан юм. Эрхэм энэ хүн бол "Сумаар гараатай Монголоор цараатай найрагч" Ч.Мягмарсүрэн билээ. Энэ шүлгийг нь би харин “Монголын сонгомол яруу найраг”  түүвэрт оруулаагүйд  “өөрийнхөө хэмжээнд” гайхдаг л юм. Удахгүй бэлэн болох шүүмждээ энэ тухай илүү тодорхой дурьдах болноо.

Шувуудын нойрон сэрвэлзэнэ үү

Тэнгэр яасан хөнгөмсөг

Шугуйн намианд эрвэлзэнэ үү

Одод яасан элгэмсэг

Уулс гүндээ гэрэлтэнэ үү

Шөнө яасан саруулхан

Уусаад наран жаргана уу

Нуур яасан бүлээхэн

Бүсгүйн нойрон хулжина уу

Салхи яасан сэмхэн

Хэрсүү ухаан дайжина уу

Бодол яасан гэнэхэн

Шүүрс алдуут сэмэрнэ үү

Саран яасан торгомсог

Шүлэг сүлжүүт алдарна уу

Сэтгэл яасан нялхамсаг

["Ташаа тамгаар чулуут" УБ, 1996 он, 36-р тал]